Jestę naukowcę i komentatorę. (Cz 1) Czyli o tych, którzy wiedzą wszystko.

Robiąc sobie poranną prasówkę natrafiłem na kilka artykułów traktujących o bardzo istotnym (i aktualnym z racji daty) problemie. Chodzi rzecz jasna o problem uczelni wyższych i tego kto powinien a kto nie – studiować. Moją uwagę przykuł rzecz jasna  ten zawierający z najbardziej barwną wypowiedź „Tego Który Wie Wszystko”

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,12583935,_Studiuje_masa_ludzi__ktorzy_nie_powinni_ogladac_uniwersytetu.html?utm_source=RSS&utm_medium=RSS&utm_campaign=10199882

Jeden z profesorów biorących udział w dyskusji powiedział był:

„Doszło do upowszechnienia szkolnictwa wyższego do takiej nieznośniej masy. Wielu studentów, po prostu nie spełnia kulturowych i intelektualnych predyspozycji”

To, co się nazywa demokratyzacją szkolnictwa wyższego, brzmi niewinnie, ale w praktyce przynosi katastrofalne skutki

Gdyby profesor użył mniej wyszukanego słownictwa – powiedziałby „pcha się buractwo tępe (ze słomą w butach - bo to warunek sine qua non) na salony a nie ma tam czego szukać” oraz „uczelnie powinny wyraźnie odciąć się od plebsu i nie pozwalać mu studiować” aczkolwiek jak mniemam - obrażanie ludzi w sposób wyszukany to taki sport elit.

Nie czepiałbym się wypowiedzi jakiegoś nieszczęsnego profesora, który dał upust swojej niechęci do plebsu – gdyby nie to, że ta sama wypowiedź w różnych wydaniach, odmianach, etc – robi oszałamiającą karierę. No bo wychodzi na to, że te tępe ludzie się „phajom” na uczelnie wyższe. I nie wiadomo czego – bo pracy po studiach ni ma. Mogliby sobie iść gdzieś popracować zamiast zajmować miejsca. (będę się nad tymi „innymi odmianami” pastwił w kolejnych notkach)

Wypowiedź profesora jest (ujmując rzecz kolokwialnie) durna – to na co najmniej trzech płaszczyznach. Primo – obnaża ona oderwanie od rzeczywistości. Bowiem w chwili obecnej uczelnie wyższe borykają się nie z umasowieniem studiów – a z niżem demograficznym. Tym samym te „masy” raczej na studiów nie szturmują. Owszem można wypowiedź profesora rozumieć tak „nie chodzi o umasowienie rozumiane jako ilość studentów, tylko o jakość” Tylko, że to nieco bezsensowne rozważania – skoro mało studentów jest – tedy i tych „tępych” raczej za dużo nie studiuje.

Secundo – zapomniał byk jak cielęciem był. Ja nie wiem w jakim kraju studiował prof. ale chyba nie była to polska. Bowiem w czasach PRL owo demonizowane przez niego „pchanie się plebsu na uczelnie” było większym hm „problemem”. Czemu? A no temu, że kandydaci dostawali dodatkowe punkty jeśli np. pochodzili z rodzin robotniczych, rolniczych,etc. W przypadku tych samych rezultatów na egzaminie – decydowały pozamerytoryczne czynniki. Poza tym – zapytajcie rodziców o ich doświadczenia z uczelniami wyższymi o to czy za ich czasów wszyscy ich koledzy z roku, „pasowali” do uczelni. Zawsze, i na każdym kierunku – znajdzie się ktoś kto delikatnie rzecz ujmując tam „nie pasuje” - tzn z jakichś przyczyn zupełnie nie radzi sobie z materiałem,etc,etc. Tak było – jest i zapewne będzie.

Tertio – drażni mnie straszliwie w tych wszystkich wypowiedziach to, że wszyscy mówią o tym jak to te cholerne maturzysty się „phajom” na uczelnie. A nikt jakoś specjalnie nie zwraca uwagi na to, że była po temu bardzo konkretna przyczyna.

Z obrazka rysowanego przez specjalistów, naukowców,etc z bożej łaski wyłania się rzeczywistość, w której nagle wszyscy postanowili studiować. Ot „masy” zdecydowały się na wyedukowanie swych pociech – i mamy od cholery studentów i nie bardzo jest co z nimi robić.

Średnio rozgarnięty człowiek widząc tak przerysowaną rzeczywistość zacząłby się zastanawiać nad tym co się stało. Tzn co sprawiło, że ludzie zaczęli szturmować uczelnie wyższe. Bo właśnie owo "coś"  a nie ta straszliwa „Demokratyzacja uczelni” było przyczyną „umasowienia” studiów.

Ta przyczyna to cztery słowa - Sytuacja Na Rynku Pracy. Końcówka lat 90 i początek XXI wieku – to była swoista wolna amerykanka w wykonaniu pracodawców. Long story short – żeby dostać byle jaką pracę – trzeba było mieć skończone studia. Żarty na temat tego, iż niedługo aby kopać rowy – trzeba będzie mieć doktorat z geologii, były wtedy bardzo aktualne. W tym miejscu ktoś może podnieść argument następujący „pracodawca ma prawo stawiać wymagania potencjalnym pracownikom”. A i owszem – ma prawo tylko mógłby zwrócić uwagę na to czy aby wyższe wykształcenie jest naprawdę istotne na stanowisku, które kandydatom „oferuje”. Sytuacje, w której od kandydata wymagana ukończenia studiów kierunkowych, znajomości języka obcego, etc – i proponowano mu stanowisko hurtownika – wcale nie należały do rzadkości.

Nie – nie próbuje w ramach naśladowania oderwanych od rzeczywistości elit intelektualnych w postaci profesorów wszystkowiedzących – przekonywać ludzi, iż pracodawcy to zło. Ja jedynie sugeruje, że gdyby nieco bardziej przyłożyli się do czegoś takiego co z zachodu przyszło – a mianowicie HR (Human Resources) – to być może studiowaliby Ci którzy chcieli. A nie wszyscy, którzy zostali do tego zmuszeni przez idiotyczne wymagania pracodawców. Sytuacja na uczelniach byłaby jeszcze bardziej „umasowiona” gdyby nie to, że sporo naszych rodaków pojechało do UE pracować.

Osobną kwestią dużego zainteresowania jakimi cieszą się studia jest to, że ludzie częstą studiują – bowiem pracodawcy lubią studentów. Do 26 roku życia studenciaka – nie muszą się bowiem martwić ZUSami i takimi innymi – przez co praca studenciaka jest dla pracodawcy tańsza niż praca kogoś po 30.

Ale co ja się tam znam – ja jestem jako ta masa, która się wepchała na uczelnie i zbrukała ją swoim brakiem predyspozycji kulturowych a nawet kulturalnych :)

Dobrze, że rządzącym doradzają ci którzy mają predyspozycje – bo jak widać prowadzi to nas ku świetlanej przyszłości a uczelnie wyższe, rynek pracy, etc mają się coraz lepiej!

OH Wait...