Czemu aborcja jest w Polsce nielegalna? (rozważania aborcyjne #1)

Tytuł niniejszej notki będzie tejże notki (a raczej serii notek bo się rozrosła jedna do rozmiarów, większych niźli gargantuiczne) myślą przewodnią. Czemu aborcja nie jest u nas legalna? Zanim w moją stroję polecą zdechłe koty i cegłówki – nadmienię – nie chodzi mi o to co się stało wcześniej.

Wcześniej stało się to, że nikt nie był przygotowany na tego rodzaju partyzantkę. Bez referendum, bez pytania kogokolwiek o zdanie – zmieniono prawo. Potem co prawda zebrano kupę podpisów pod wnioskiem o referendum – ale katoprawica (to taka specyficzna odmiana prawicy) miała to w dupie. Poparcie biskupów i sterowanych przez nich wyborców – było więcej warte niż czyjeś oburzenie. Co prawda potem się to zemściło (bo miłość biskupów się przeniosła na inne partie) ale w tamtym momencie katoprawica czuła się zwycięska. Czy uważali, że postępują słusznie? Tego nie wiem. Jeśli natomiast uważali, że w ten sposób „zlikwidują aborcje” - to znaczy, że nigdy nie powinni piastować funkcji ważnych – bo wykazali się skrajną nieodpowiedzialnością i nieumiejętnością prognozowania efektów swoich działań.

Jeden z moich niegdysiejszych rozmówców usiłował klarować, że skoro ludzie ich wybrali (katoptawicę) to chcieli zakazu. Po tym argumencie uznałem dyskusje za bezprzedmiotową. Czemu? Ano temu, że załóżmy, że to prawda. Ludzie chcieli zakazu aborcji. WIĘKSZOŚĆ LUDZI chciała tego zakazu! Ziściło się marzenie Terlikowskiego zanim jeszcze stało się marzeniem. Tylko, że w takim razie ja mam jedno pytanie. Czemu nie dopuszczono do referendum? Skoro większość popierała zakaz – to co za problem udowodnić to w ramach referendum? Skoro większość była tak zdeterminowana – to powinna się rwać do referendum! Tylko, że to bzdura. Ilość zwolenników i przeciwników aborcji (do 12 tygodnia ciąży) jest mniej więcej równa

Newsweek w 2010 roku podał wyniki badań CBOS:

Prawie połowa badanych (47 proc.) nie zgadza się z poglądem, że kobieta powinna mieć prawo do aborcji w pierwszych tygodniach ciąży, z czego 23 proc. w sposób zdecydowany. Natomiast ponad dwie piąte ankietowanych (44 proc.) popiera takie rozwiązanie.

Nawet jeśli te liczby zmieniły się w przeciągu ostatnich 2 lat – to na pewno nieznacznie. Domyślam się, ze rozkład poparcia wyglądał nieco inaczej w roku 1993. Poprzez „nieco inaczej” rozumiem większe poparcie dla aborcji. Swoją drogą – buńczuczne deklaracje Terlikowskiego i ludzi jego pokroju na temat tego, że reprezentują większość, bo większość chce zakazu aborcji – można bardzo łatwo zweryfikować. Niech organizacje pro life – zbierają podpisy pod referendum w tej sprawie. Skoro jest ich więcej niż pro choice – to w czym problem?

A w tym problem, że za tymi buńczucznymi deklaracjami – kryje się świadomość tego, że wcale nie stanowią większości. Poza tym w swojej opinii – więcej mają do stracenia niż wygrania. Bo gdyby się okazało (a pewnie by się okazało), że ludzie będący pro choice – zorganizują pospolite ruszenie (mogło by tak być, bo wreszcie dostrzegli by szanse na realną zmianę) i ich przegłosują – to zamiast zakazu byłaby liberalizacja. I dlatego pro life – skupiają się na standardowym robieniu ludziom wody z mózgu i np. zbieraniu podpisów pod obywatelskimi wnioskami dotyczącymi zakazu aborcji. Bo w takiej sytuacji nie mogą przegrać.

Taka mała edycja – powyższą notkę zacząłem pisać jeszcze zanim dowiedziałem się, że katoprawica znowu spróbuje dokonać zmian w prawie aborcyjnym. Aczkolwiek tego rodzaju działalność nie jest dla mnie żadnym zaskoczeniem. Tak jak poprzednim razem (Solidarna Polska w 2012) – na warsztat idą ciężkie i nieodwracalne uszkodzenia płodów. A wszystko to firmowane zdjęciami uśmiechniętych dzieci z zespołem Downa. Bo jak wiadomo innych rodzajów upośledzeń nie ma. 

Źródło:

 http://m.newsweek.pl/spoleczenstwo,aborcja-dzieli-polakow--nowy-sondaz,61802,1,1.html#