„Haha, jaki śmieszny gwałt! - Czyli jak wypromować nową audycję”

W debiutującej (5 października) na antenie TOK FM audycji „Konfrontacje” można było usłyszeć jak jeden pan (będący performerem, copywriterem oraz, jak się okazuje niesamowitym kawalarzem) opowiedział śmieszną historie o metodologii działania praskiego gwałciciela. Wiadro pomyj (a raczej tychże pomyj ocean – zasłużony jeśli mogę dodać), które wylano na głowę dowcipnisiowi sprawia, że niewiele mógłbym na temat tego pana napisać ( chodzi mi o epitety) – tak aby kogokolwiek to zainteresowało. (Gwoli ścisłości - Panowie, którzy sobie rozmawiali to Rafał Betlejewski i Cezary Łasiczka)

Poza tym – gdyby przyjrzeć się sprawie pobieżnie – nie ma w niej nic nowego. Mieliśmy już żartującego z gwałtów Leppera. Mieliśmy Gowina, któremu nie podoba się ściganie gwałcicieli z urzędu, mieliśmy sędziów którzy uznawali, że gwałt ze szczególnym okrucieństwem (ofiarę cudem odratowali – mało brakło, a wykrwawiłaby się na śmierć w bramie) – to jedynie wykorzystanie bezradności - bo nie wiadomo czy ofiara się broniła – no a skoro się nie broniła, to był to stosunek seksualny o patologicznym przebiegu (z czego wniosek prosty dla gwałcicieli – ogłuszyć i nie dać się podrapać – sędziowie będą wyrozumiali).

Czemu się uznałem, że warto się nad Panem Dowcipnisiem pochylić? Ano temu, że chyba nikt nie zwrócił uwagi na drobny fakt. P.D. jest copywriterem. Założył dwie agencje reklamowe (pewnie copywriterzył w nich obu). Co to ma do rzeczy? Copywriter to ktoś kto zajmuje się zawodowym wymyślaniem reklam/kampanii/sposobów promocji/etc. Często w oparciu o swoją wiedzę, doświadczenie, wyniki badań, etc. Tym niemniej najlepsi copywriterzy (a do takich można P.D. zaliczyć – choćby z racji „stażu”) mają pewien szczególny rodzaj intuicji. Nie wchodząc w szczegóły – taki człek patrząc na reklamę od razu wie czy trafi ona do „targetu”, jak zostanie odebrana, czy kogoś zbulwersuje, etc. Na tej samej zasadzie układają scenariusze reklam, kampanii, spotów i tak dalej. Bez tej intuicji copywriter może wyprodukować dobrą reklamę - ale może również wyprodukować „wypiekacz do mózgów”.

Mam uwierzyć, że copywriter ze sporym doświadczeniem i z dobrą intuicją (kampania Łaciatego – jego pomysłem była – przynajmniej według Wiki) nagle zaczyna opowiadać anegdoty o których średnio rozgarnięty Kowalski, a nawet mniej niż średnio rozgarnięty, wie że nawet jeśli jego zdaniem są „śmieszne” (niestety część społeczeństwa tego rodzaju „żarciki” śmieszą), to nie powinno się ich opowiadać publicznie, bo zapewne zostanie to źle odebrane. Dowodem niech będzie to ile ostatnio mieliśmy w mainstreamie opowiedzianych dowcipów o gwałcie. Wyskok Leppera i chyba tyle. Nikt nie odważył się na coś takiego – bo wiadomo, że może się to skończyć bardzo źle (przypominam, że przez żarty o Ukrainkach jeden taki to już nawet na sushi pieniędzy nie ma...)

Podsumowując występ pana P.D. - musiał być świadomy tego, jaki efekt wywrą jego słowa. Nawet gdyby „wyrwało się mu” przez przypadek – to przecież wymiana zdań chwilę trwała (sprawdziłem trwała dokładnie 3 minuty i 6 sekund – podałbym link źródłowy, ale nie chce nabijać klików) – tym samym na pewno zdążyłaby mu się w głowie zapalić lampka alarmowa: „przestań, bo to się źle skończy”.

Na użytek niniejszej notki załóżmy, że gość programu jest nieukiem, socjopatą, nie ma pojęcia z czego można żartować, a z czego nie. Przez przypadek go zaproszono do audycji, a ten zaczyna nagle opowiadać dowcipy o gwałcie (albo inne „śmiesznostki”, które mają olbrzymi antagonizujący potencjał). Jeśli drugi (status dowcipnisia jest nieokreślony – prowadzącym według Wiki jest Łasiczka, ale nie według mediów/etc – prowadzili obaj) z prowadzących ma jakiekolwiek doświadczenie z mediami masowymi, natychmiast zda sobie sprawę z tego, że jeśli rozmowy się nie przerwie, do niczego dobrego to nie doprowadzi. Dodatkowo jeśli prowadzący jest mniej więcej zorientowany w realiach i wie, że za dowcipy o takim „kalibrze” można nie mieć na sushi, powinien się stanowczo sprzeciwić. Jeśli to by nie pomogło – stacje radiowe mają swoje sposoby na radzenie sobie z tego rodzaju sytuacjami.

Co zrobił radiowy partner P.D. (i zarazem prowadzący audycje) ? Nieśmiało powiedział, że to „dramatyczne” i zapytał P.D. „to cię śmieszy?”, a następnie zaczął się zastanawiać nad metodologią działania, no bo winda wysoka, więc jak on gwałcił? A gdzieś tak w połowie śmiesznych rozmów o gwałcie powiedział coś, co było moim zdaniem bardziej bezczelne niż sam żart. Co powiedział? Głosem pełnym radości rzekł był: „słuchaj, ja kiedyś czytałem, że z gwałtu nie można żartować”. Czemu jest to znacznie gorsze? Ano temu, że było to powiedziane chyba tak dla świętego spokoju – to po pierwsze. Po drugie powiedziane zostało to takim tonem, jakby partner P.D. chciał dać mu do zrozumienia, że on to właściwie w dupie ma – ale ktoś coś takiego napisał, więc mówi to, żeby nikt mu nie zarzucił, że nic nie zrobił. Partner P.D. chichotem skwitował możliwość, iż gwałciciel windziarz zostałby skazany na prace społeczne.

Mieliśmy więc copywritera, który nie wiedział co mówi, oraz jego partnera, który nie wiedział, jak go przystopować. Dodajmy do tego, że audycja debiutowała. W chwili obecnej żadna nowa audycja, żaden nowy program tv, etc. nie pojawiają się „przypadkowo” – albo mają zastąpić jakieś poprzednie programy (czyli wypełniają lukę) albo zmieniają te, które ludziom się znudziły. Żadna audycja nie jest tworem przypadku. A już na pewno nie uwierzę w to, że ktoś puścił w samopas dwóch jegomościów w ogóle nie uzgadniając z nimi tego o czym mają mówić. Zwłaszcza teraz – po tym jak „freestyle” Wojewódzkiego i Figurskiego skończył się gigantycznym shitstormem.

Być może zostanę posądzony o tworzenie teorii spiskowych, ale jak dla mnie był to sposób na wypromowanie nowej audycji i nie było to przypadkowe zagranie. Chyba, że mamy do czynienia z nierozgarniętymi szefami radia, copywriterem bez intuicji i dziennikarzem radiowym, który nie ma pojęcia o tym, czego wolno, a czego nie. Odpowiedzcie sobie na pytanie – czy usłyszelibyście o tej audycji, gdyby nie ten występ? A tak – jeśli P.D. faktycznie był gościem – zawsze można zwalić odpowiedzialność na niego – no przyszedł, nagadał głupot, ale to nie nasza wina, „myśmy som radio! Nie możemy cenzury stosować!”. Tym samym wszystkie stanowcze reakcje na dowcipy o gwałcie wypromują audycje. Zwłaszcza reakcje organizacji/osób mających dostęp do mainstreamu, a nie jełopów z blogami (mojego pokroju). Choć z drugiej strony niezareagowanie na te dowcipy mogło by zostać odebrane jako przyzwolenie na tego rodzaju zachowania – tym samym organizacje „pro kobiece” nie miały wyjścia.

Aczkolwiek może mi się tylko jawi to wszystko, może chciałem w głupocie dojrzeć metodę? W sumie sam nie wiem, co by było gorsze  - moja prywatna paranoja, czy też rozmyślne promowanie audycji za pomocą tego rodzaju zabiegów.

.

Edycja: wygrzebałem w necie tłumaczenia pana Betlejewskiego:

" Przypomniała mi się podczas audycji – przyznaje. – Z resztą zdaje się, że on nie gwałcił tak po katolicku. Ostatnio oglądałem film który tłumaczy, że katolicki stosunek kończy się wprowadzeniem penisa do pochwy i wytryskiem w środku. To nie był gwałciciel, który kneblował, używał narzędzi, to były tylko takie macanki – powiedział.

 Zapytany o to, czy nie uważa swojego żartu za przekraczający granice, Betlejewski odpowiedział: – Sytuacja rozbawiła mnie, bo to wyjątkowy przykład wykorzystywania kobiety. Nie w jakiś dramatyczny sposób, ale takie wymyślenie wytrychu, żeby kogoś pomacać."

(źródło:  http://natemat.pl/34243,kpil-z-gwaltow-w-audycji-tok-fm-rafal-betlejewski-wciaz-mysle-ze-to-bylo-zabawne-ale-przepraszam )

Tym samym jakiekolwiek wątpliwości w temacie tego czy chodziło o promocje, czy "przypadek" zostały moim zdaniem rozwiane.